||ஸ்ரீ:||
||ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:||
||ஸ்ரீமத் வரவர முநயே நம:||
||அத² ஶ்ரீமத்³ வால்மீகி ராமாயணே||
||ஹரி ஓம்||
||ௐம் நமோ ப⁴க³வதே வாஸுதே³வாய||
||ஶ்ரீமத்³ வால்மீகி ராமாயணே||
||பால³ காண்ட³||
||அத² ப்ரத²ம: ஸர்க³:||
||கதா ஸம்க்ஷேப: நாரதா⁴ய ப்ரஸ்²ந:||
||ஶ்ரீமத்³ வால்மீகி ராமாயணம்||
||பால காண்டம் - இளமை மாட்சிமை||
||முதல் ஸர்க்கம்||
||கதையின் சுருக்கம்: நாரத³ வாக்யம்||
உலகின் உன்னத மனிதனைக் குறித்து
நாரதரிடம் கேட்ட வால்மீகி
மணிச்சுருக்கமாக நாரதர் சொன்ன ராமாயணம்
ஸ்லோகம் - 1.1.65
உத்ஸ் மயித்வா மஹாபா³ஹு:
ப்ரேக்ஷ்ய சாஸ்தி² மஹாப³ல:|
பாதா³ங் கு³ஷ்டே²ந சிக்ஷேப
ஸம்பூர்ணம் த³ஸ² யோஜநம்||
- மஹா பா³ஹுஹு - பெருந் தோள்களை உடையவராக
- மஹா ப³லஹ - ப்ரஸித்தி பெற்ற போர் வீரரான ராமர்
- ச - அதன் மேல்
- அஸ்தி² - எலும்புக் கூட்டை
- ப்ரேக்ஷ்ய - கவனமாய் பார்த்து
- ஸ்மயித்வா - பரிஹாசமாய் நகைத்து
- பாதா³ங் கு³ஷ்டே²ந - காலின் கட்டை விரலினால்
- ஸம்பூர்ணம் - பூர்ணமான
- த³ஸ² - பத்து
- யோஜநம் - யோஜனை தூரம்
- உத் - லக்ஷ்யமின்றி
- சிக்ஷேப - தூக்கி கடத்தினார்
பெருந் தோள்களைக் கொண்ட அந்தப் பெரும் பலவான் ராமன், அந்த எலும்புக் குவியலைக் கண்டு புன்னகைத்து, அதை தன் பாதத்தின் பெரு விரலைக் கொண்டு முழுமையாகப் பத்து யோஜனை தொலைவில் விழச் செய்தார்.
||ஹரி ஓம்||
||ஸ்ரீ ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்||
||ஸ்ரீ எம்பெருமானார் திருவடிகளே சரணம்||
||ஸ்ரீ ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்||
||ஸ்ரீ அஸ்மத் ஆசார்யன் திருவடிகளே சரணம்||
தொடரும்
No comments:
Post a Comment