||ஸ்ரீ:||
||ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:||
||ஸ்ரீமத் வரவர முநயே நம:||
||அத² ஶ்ரீமத்³ பா⁴க³வதம்||
||ஹரி ஓம்||
||ௐம் நமோ ப⁴க³வதே வாஸுதே³வாய||
||ஶ்ரீமத்³ பா⁴க³வதம்||
||அத² ப்ரத²ம: ஸ்கந்த⁴:||
||அத² சதுர்தோ² அத்⁴யாய꞉||
||மஹர் ஷேர் வ்யாஸஸ்யா பரிதோஷ:
ததாஸ்²ரமே தேவர்ஷி நாரதஸ் யாக மனம் ச||
||ஶ்ரீமத்³ பா⁴க³வதம்||
||முதல் ஸ்கந்தம்||
||நான்காம் அத்யாயம்||
||வியாசரின் ஆசிரமத்திற்கு நாரதர் வருகை||
ஸ்லோகம் - 1.4.11
நமந்தி யத் பாத³ நிகேத மாத்மந:
ஸி²வாய ஹாநீய த⁴நாநி ஸ²த்ரவ:|
கத²ம் ஸ வீர: ஸ்²ரிய மங்க³ து³ஸ்த் யஜாம்
யுவை ஷதோத் ஸ்ரஷ்டு மஹோ ஸஹா ஸுபி⁴:||
- ஸ²த்ரவ - விரோதிகள்
- ஆத்மநஹ - தங்களுடைய
- ஸி²வாய - நன்மையின் பொருட்டு
- த⁴நாநி - பெரும் ஸம்பத்தை
- ஹாநீய - கொணர்ந்து
- யத் பாத³ நிகேதம் - எந்த பரீக்ஷித்தின் பாதங்களில் அர்ப்பணம் செய்து
- நமந்தி - வணங்குகிறார்களோ
- ஹ - ஆச்சரியம்
- வீரஸ் யுவை - வீரனும், யௌவனத்தை உடையவனுமான
- ஸ - பரீக்ஷித் என்ற அரசன்
- அங்க³ - ஹே சூத மஹரிஷே!
- கத²ம் - ஏன்
- து³ஸ்த் யஜாம் ஸ்²ரியம் - எளிதில் விடுவதற்கு முடியாததான ஐஸ்வர்யத்தை
- அஸுபி⁴ஹி ஸஹ - தனது பிராணன்களோடு கூட
- உஸ்ரஷ்டும் ஏவத - விடுவதற்கு இச்சித்தானே
- அஹோ - அது ஆச்சரியம் அன்றோ!
ஸூத புராணிகரே! பகைவர்களும் தங்கள் தங்கள் நலனைக் கருத்தில் கொண்டு, உயர்ந்த பொருட்களைக் காணிக்கையாகக் கொணர்ந்து, பரீக்ஷித்தின் திருவடிகளில் வைத்து வணங்குகிறார்கள். அவன் வீரம் நிறைந்தவன், இளைஞனும்கூட! அவ்வாறிருக்க, துறத்தற்கரிதான பொன்னாசையையும், தனது உயிரையும் கூட விட்டொழிக்க எண்ணினானே. இதுவன்றோ வியப்பு?
||ஹரி ஓம்||
||ஸ்ரீ ஆழ்வார் திருவடிகளே சரணம்||
||ஸ்ரீ எம்பெருமானார் திருவடிகளே சரணம்||
||ஸ்ரீ ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்||
||ஸ்ரீ அஸ்மத் ஆசார்யன் திருவடிகளே சரணம்||
தொடரும்
No comments:
Post a Comment